✔چگونگی ایجاد حروف " گ چ پ ژ" در الفبای فارسی

همزمان با گسترش اسلام در مناطق مختلف خط عربی (کوفی) مورد بازنگری قرار گرفت و اندیشمندانی چون ابوالاسود دوئلی و نصر بن عاصم با ابداع اعراب و نقطه‌گذاری سبب تکامل این خط شدند تا بدین ترتیب، مشکل مسلمانان غیر عرب برای قرائت قرآن رفع و دفع شود.
رواج این خط در ایران اما با مشکل دیگری مواجه شد و آن، عدم تطابق دقیق زبان با حروف الفباست؛ زبان عربی از خانواده سامی و زبان فارسی از خانواده هند و اروپایی است.بنابراین دو زبان، تفاوت ریشه‌ای در ساخت واج و صرف و نحو دارند و خط عربی نمی‌تواند بازتاب دقیقی از گفتار فارسی باشد. یکی از این موانع، عدم وجود حروفی برای نوشتن واج‌های ( پ ، چ ، ژ و گ) بود. در ابتدا برای نوشتن این واج‌ها از حروف ( ب ، ج ، ز و گ) استفاده می‌شد که سبب التباس کلمات می‌شد. اندیشمندان و کاتبان ایرانی کم کم درصدد وضع علامتی برآمدند تا سبب امتیاز و تشخیص این حروف شود. این امر با افزایش دو نقطه به چهار حرف عربی مذکور میسر شد. حرف " گ " نیز ابتدا با سه نقطه در بالا یا پایین حرف " ک" مشخص می شد اما به مرور تبدیل به شکل نوشتار امروزی آن یعنی دو سرکش شد.
ابداع حروف( پ ، چ و ژ) را به خوشنویسی به نام "خواجه ابوالمال" نسبت می‌دهند اما بعید می نماید این کار از یک تن باشد. چون با توجه به نسخه های خطی موجود ، شکل گیری این حروف به تدریج و با گذر زمان صورت گرفته است.

منابع :
▫️بررسی علمی شیوه خط فارسی ، نازیلا خلخالی
▫️در پیرامون تغییر خط فارسی، یحیی ذکاء